อาหารหมู

สมัยผมยังเป็นเด็กห้องแถว แต่ละวันแม่บ้านแต่ละหลังเทเศษอาหารเศษผัก เศษกระดูก รวมถึงอาหารที่เน่าเสียรวมๆ กันในกะละมัง ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้ง ทุกวันมีคนมารับถ่ายเศษอาหารเน่าเหม็นจากทุกบ้านใส่ถังใหญ่ไปเพื่อเอาไป เลี้ยงหมู ในยามเด็กผมนึกภาพไม่ออกว่าหมูกินเศษอาหารเหม็นๆ เหล่านั้นลงคอไปได้อย่างไร

ครั้นโตขึ้นพบว่าโลกนี้ยังมีสัตว์โลกอีกมากมายกินสิ่งที่มนุษย์รังเกียจเป็นอาหาร

ชาวไร่ในอเมริกาเลี้ยงวัวด้วยขี้ไก่ เพราะฟรีและมีโปรตีน วัวก็ว่าง่าย ให้กินอะไรก็กิน

สัตว์หลายชนิด เช่น ด้วง แมลงวัน ผีเสื้อ ปลวก หมู ช้าง โคอาลา ลิงกอริลลา ฯลฯ กินขี้สัตว์อื่นเป็นอาหาร บางชนิดก็กินขี้ตัวเอง

ชาว ประมงหลายจังหวัดในบ้านเราสร้างส้วมหลุมเหนือบึงหรือกระชัง เลี้ยงปลาด้วยของเสียที่หล่นลงไปในน้ำ ฝูงปลาก็แย่งกันกินอุตลุดราวกับเป็นฟาสต์ ฟูด บางครั้งไปซื้อปลาในตลาด ก็อาจพบของแถมติดปากปลา,kด้วย​ สำหรับเรา มันเป็นปฏิกูล สำหรับสัตว์มันเป็นอาหารราชา

ปลาซักเกอร์หรือปลาเทศบาลนิยมกินขยะในน้ำเป็นอาหาร จึงเป็นปลาประจำตู้ปลาและบ่อปลา

สำหรับ สัตว์น้ำอื่นๆ ก็ไม่ยอมน้อยหน้า เมื่อปลาตาย ไม่ว่าเล็กเช่นปลาซิว หรือใหญ่อย่างวาฬ ซากศพของพวกมันจะถูกสัตว์น้ำต่างๆ แทะกินไม่เหลือ พวกมันไม่ได้คิดว่ากำลังกินของน่าขยะแขยง

แต่อาหารหมู วัว ปลา ว่าแย่แล้ว อาหารอีแร้งยิ่งน่าขยะแขยงกว่า นั่นคือกินซากศพ แค่นึกก็อยากอาเจียน!

เรา รู้สึกขยะแขยงเพราะเรามองภาพนั้นด้วยความเคยชินของเรา ใช้ธรรมชาติของเราเป็นเกณฑ์ตัดสิน สิ่งที่ดีสวยอร่อยสำหรับคนอาจไม่ดีสวยอร่อยสำหรับสัตว์หรือพืช

ใน ธรรมชาติและความเคยชินของอีแร้ง ซากศพช่างอร่อยเสียนี่กระไร ในมุมมองของด้วง ขี้ก็มีรสโอชะ เพราะในธรรมชาติของพวกมัน ซากศพและของเสียคืออาหาร คือชีวิตของพวกมัน

ทั้งหมดนี้คือมุมมองและ ธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตแต่ละสายพันธุ์ โลกไม่มีสิ่งที่อร่อยหรือไม่อร่อย สิ่งที่ดีหรือไม่ดี เรารู้สึกไปเองว่าดีหรือไม่ดี อร่อยหรือไม่อร่อย

แม้แต่ในโลกของชาวมนุษย์เอง ก็มีมุมมองที่แตกต่างออกไป และมุมมองก็สามารถเปลี่ยนไปได้เสมอ

ฝรั่ง เจอปลาร้าไทย ก็อาจถอยหลัง ขณะที่คนไทยไม่น้อยกระเดือกชีสที่ฝรั่งว่าสุดยอดไม่ลง ครั้งหนึ่งผมเคยเข้าร้านอาหารแห่งหนึ่งที่เมืองโอซากา แทบหงายหลังเมื่อเขาเสิร์ฟไก่ดิบ!

หากคิดว่าอุจจาระสัตว์น่าขยะแขยง ท่านอาจแปลกใจหากรู้ว่ากาแฟที่แพงที่สุดในโลกผลิตมาจากมูลสัตว์ มันมีชื่อเรียกว่า Kopi luwak ผลิตโดยให้ชะมดกินเมล็ดกาแฟเข้าไป แล้วรอมันถ่ายออกมา นำเมล็ดกาแฟที่อยู่ในกองขี้ไปชงกิน อร่อยอย่าบอกใคร!

ผม เคยดูสารคดีเกี่ยวกับชาวป่าอัฟริกาเผ่าหนึ่ง เมื่อมีคนตาย พวกเขาวางศพบนแท่น ปล่อยให้ศพเน่าจนน้ำเหลืองไหลนอง แล้วพากันตักซด นัยว่าเป็นการคารวะคนตาย (ขออภัยที่เล่าเรื่องชวนแหวะ!)
   



ประโยชน์-โทษ, ของดี-ของเสีย, อร่อย-ไม่อร่อย, สวย-ไม่สวย เหล่านี้เป็นเพียงมายาภาพแห่งทวิลัษณ์ของสิ่งมีชีวิตแต่ละชนิด สิ่งที่เป็นประโยชน์ของชาวมนุษย์อาจเป็นโทษต่อสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ก๊าซออกซิเจนในมุมมองของมนุษย์เป็นอากาศที่สูดเข้าไปแล้วสดชื่นแจ่มใส เรามีร้านขายออกซิเจนสำหรับคลายเหนื่อย แต่สำหรับสิ่งมีชีวิตจำพวกจุลชีพ anaerobic ออกซิเจนเป็นยาพิษร้ายแรง ทำให้ตายได้ทันที

ก๊าซคาร์บอน ไดออกไซด์เป็นพิษสำหรับเรา แต่สำหรับต้นไม้เป็นอาหารชั้นเยี่ยม

ช็อก โกแล็ตสำหรับเราอร่อยสุดยอด ลองให้หมากิน แล้วอาจได้ทำพิธีศพหมา เพราะช็อกโกแล็ตเป็นพิษสำหรับสัตว์เลี้ยงชนิดนี้ มันมีสารชื่อ Theobromine เป็นอันตรายต่อสุนัขที่ดัดจริตกินตามคนไปหมดทุกอย่าง เพราะสัตว์หลายชนิดสลายสารตัวนี้ได้ช้ากว่ามนุษย์หลายเท่า

ช็อกโก แล็ตยังเป็นอันตรายต่อแมว แต่โชคดีที่แมวไม่สามารถรับรสหวาน จึงไม่ชอบกินของอร่อยของมนุษย์ชนิดนี้ ยกเว้นแมวตัวนั้นชอบกินช็อกโกแล็ตแบบขม

แม้ในเรื่องความสวยงาม ในมุมมองของชาวโลกเองก็เห็นต่างกันได้เสมอ ผู้หญิงสวยในยุคโบราณคือคนอ้วน คนผอมในยุคนั้นอาจถือว่าอ้วนมากในสายตาของคนรุ่นเรา นางแบบหุ่นผอมบางในสมัยนี้มีปัญหาหาคู่ครองในยุคก่อน

รสนิยมเช่นความอร่อย ความสวย เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่สร้างความเดือดร้อนแก่ใคร แต่บางเรื่องกระทบสังคมเป็นลูกโซ่




ไม่นานมานี้ โพลสำรวจความเห็นบ้านเราบอกว่าคนไทยกว่าครึ่งประเทศบอกว่ายอมรับระบบคอร์รัปชั่นได้ ถ้าตนเองได้ประโยชน์

หาก งานสำรวจนี้จริง (คงไม่จริงมั้ง?!) ก็แสดงว่ามนุษย์บางคนได้พัฒนารสนิยมแห่งชีวิตเป็นสายพันธุ์ใหม่ที่ชอบอาหาร หมู ชอบแทะขยะ ของเสีย และซากศพ ชอบก๊าซคาร์บอน ไดออกไซด์ สามารถลงไปเกลือกกลั้วกับอาจมโดยไม่รู้สึกเหม็นแต่อย่างไร เพราะสายพันธุ์ใหม่นี้ ระบบรับกลิ่นและรสแตกต่างจากสายพันธุ์เดิมแล้ว

ใน ทุกอารยธรรม ในสังคมที่เจริญแล้ว มุมมองเรื่องความดี จรรยาบรรณไม่แตกต่างกัน ดูไม่ยากว่าอะไรคือสิ่งที่ดีงาม อะไรควรกระทำ อะไรไม่ควรกระทำ แต่แปลกที่ชาวมนุษย์ไม่น้อยกลับแยกแยะเรื่องควรทำ-ไม่ควรทำไม่ค่อยถูก

มี แต่คนพิกลเท่านั้นที่เห็นว่าคอร์รัปชั่นไม่เป็นไร ขอให้ทำงานหรือกูได้ประโยชน์บ้าง วิธีคิดแบบนี้ก็ไม่ต่างจากมุมมองของหมูกับอาหารเน่าเหม็น หรืออีแร้งกับซากศพ

ระบบคอร์รัปชั่นเบ่งบานก็เกิดจากการที่คนส่วน หนึ่งสูญเสียความสามารถในการแยกแยะ อาจเพราะขลุกกับ ‘อาหารหมู’ และ ‘กองขี้’ นานเกินไปจน ‘ฆานประสาท’ แห่งจริยธรรมเสื่อมไม่อาจรับกลิ่นหอมได้อีก

อบายมุขทั้งหลายในโลกก็เช่นอาหารหมู แรกๆ อาจรู้สึกไม่ชิน แต่นานไปก็รู้สึกขาด ‘อาหารหมู’ เหล่านั้นไม่ได้

ขลุกกับของเสียนานเกินไป มันจะกลายเป็นธรรมชาติของเรา และมองว่าการเสพอะไรก็อร่อยสู้อาหารหมู ของเสีย หรือซากศพไม่ได้

ฝรั่ง มีสำนวนว่า sell your soul to the devil หมายถึงคนที่ยอมแลกจิตวิญญาณของตนกับสิ่งที่เขาอยากได้ โดยไม่สนใจศีลธรรม คุณค่าใดๆ ในชีวิต จะให้ทำเรื่องที่ทำร้ายคนอื่นอย่างไรก็ได้ ขอให้ตนได้ประโยชน์

พระพุทธองค์ทรงสอนว่า พึงสละทรัพย์เพื่อรักษาอวัยวะ พึงสละอวัยวะเพื่อรักษาชีวิต พึงสละทั้งอวัยวะและชีวิตเพื่อรักษาธรรม

เพราะเมื่อไม่เห็นธรรม ก็ไม่เห็นว่าอาหารคนกับอาหารหมูต่างกันอย่างไร